Maar dan…

 

Lieve lezer(es), toen ik in Nederland ging wonen kwam ik steeds meer ik in aanraking met Nederlandse yogascholen. Met sommige yogadocenten werd ik goed bevriend. Altijd leuk om over interessante onderwerpen te praten. Wat ik echter nooit begreep was hun vaak negatieve houding tegenover andere yogadocenten. Zij wisten niet (ik hield daar wijselijk mijn mond over) dat ik vaak ook met hén bevriend was. Maar het was vice versa. 

De yoga die ík leerde in mijn vroege kinder- en jeugdjaren, was altijd een leer van liefde, van een pogen naar onvoorwaardelijkheid in de liefde tot de andere mens, naar de Godsliefde als grootste drijfveer. Tot op heden hoor ik mijn Westers-yogische collega’s altijd tegen elkaar én tegen mij de groet zeggen: ‘namasté’. Ik zeg dat zelf zelden tegen hen. De reden daarvan is dat ik wil vermijden dat ik hun goedbedoelde naïviteit ga bevestigen. Ik bedoel: hun intentie met die groet is helemaal okee, maar men weet niet wat de meaning is van die groet. Namasté betekent ‘ik buig voor de naam in U’. Wiens naam? Welnu, dat is de naam van Âtman, de geestziel. Iemand die deze buiging doet, geeft  daarmee te kennen dat hij de Âtman dus erkent. Is er dus ook maar één mens op deze aardbol die hij of zij beschimpt, bekritiseert of negatief in het denken benadert, dan verraadt hij die Âtman, want deze is universeel en aanwezig in ieder mens. Daarom doe ik niet mee aan die komedie, want al die ‘’namasté’-zeggers gebruiken later weer woorden die minder getuigen van respect.

Nu is het níet zo dat ik deze heilige groet zelf vermijd omdat ik uit een soort valse bescheidenheid zou vinden dat ik het niet waard ben. Natuurlijk zeg ik het ook weleens. Maar dan moet ik heel diep van binnen gevoeld hebben óf ik moet duidelijk gezien hebben dat de mens tot wie ik spreek een life-change heeft ondergaan in gnostieke zin. In de Westerse mysterietaal staat als antwoord op de dringende vraag van de mens wát hij doen moet om tot die life change te komen: ‘Je moet God liefhebben met geheel je hart, geheel je ziel, geheel je verstand geheel je kracht. En je naaste liefhebben als jezelf’ (Marc. 12:30). 

Dat is de uitspraak die achter het mysterie van de namasté staat. Dat de mens dit vergeten is, is niet anders. Maar de mens die dit níet vergeten is, gaat hier behoedzaam mee om.

Fotografie en Website: Ray Phils webdesign en fotografie © 2019